بسلامتی سندباد که بچه کرمانشاه نبود ولی همه دنیارو با شلوار کردی گشت

بسلامتی مادر که اگه سر سفره غذا کم بیاد اولین کسی که اشتها نداره اونه

وبه سلامتی همه رفقای با مرام که با دنیا عوضشون نمیکنم

به سلامتی مداد پاکن که به خاطر اشتباه دیگران خودشو کوچیک میکن ...

به سلامتی کلنگ که هیچ وقت از افغانی جدا نمیشه ...

به سلامتی کلاغ نه واسه سیاهیش واسه یک رنگیش ...

به سلامتی پت و مت که هر خراب کاری میکنن باز هم به همن ...

به سلامتی پسری که تا یه دختره خوشگل میبینه سرشو میندازه پایین و میگه اگر آخرشم باشی ولی بازم انگشت کوچیکه ی عشقمم نمیشی ...

به سلامتی اونایی که به پدر مادرشون احترام میزارند و می دونن تو خونه ای که بزرگترها کوچیک بشن کوچیکترها هیچ وقت بزرگ نمی شن ...

به سلامتی اونی که مارو همینجوری که هستیم دوست داره وگرنه بهتر از مارو که همه دوست دارن ...

به سلامتی اونی که هزار بار شکست ولی هنوز شکستن بلد نیست ...

به سلامتی کسی که توخیالمونه ولی بی خیالمونه ...

به سلامتی رفیقی که تو رفاقت کم نذاشت ولی کم برداشت تا رفیقش کم نیاره ...

به سلامتی دوست خوبی که مثل خط وسط جاده هاست که تیکه تیکه میشه ولی پا به پات میاد ...

به سلامتی دیوار که همه بهش پشت میکنن ولی پشت کسی رو خالی نمیکنه ..

به سلامتی رفیقی که بعد از مرگم میاد سر خاکم نمی تونم جلوش پاشم ولی خاکه پاشم ...